تفاوت استیل بگیر و نگیر و خواص آنها
ستیل‌های بگیر و نگیر دو نوع مختلف از فولادهای زنگ‌نزن هستند که به دلیل ترکیب شیمیایی و خواص مغناطیسی خود تفاوت‌هایی دارند. در ادامه، تفاوت‌های اصلی بین این دو نوع استیل توضیح داده شده است:
استیل نگیر (آستنیتی)
1. ساختار کریستالی: استیل‌های آستنیتی دارای ساختار کریستالی FCC (Face-Centered Cubic) هستند.
2. مغناطیسی نبودن: این نوع استیل‌ها به طور معمول مغناطیسی نیستند (نگیر).
3. ترکیب شیمیایی: حاوی کروم و نیکل بالا (معمولاً بیش از 18% کروم و 8% نیکل) است. به عنوان مثال، گریدهای معروف 304 و 316 از این نوع هستند.
4. مقاومت به خوردگی: مقاومت بسیار بالایی در برابر خوردگی دارند و در بسیاری از کاربردهای صنعتی، غذایی و پزشکی استفاده می‌شوند.
5. قابلیت جوشکاری و شکل‌دهی: بسیار خوب بوده و به راحتی قابل جوشکاری و شکل‌دهی هستند.
استیل بگیر (فریتی و مارتنزیتی)
1. ساختار کریستالی:
• فریتی: دارای ساختار کریستالی BCC (Body-Centered Cubic) است.
• مارتنزیتی: می‌تواند ساختار کریستالی متفاوتی داشته باشد که با عملیات حرارتی تغییر می‌کند.
2. مغناطیسی بودن: این نوع استیل‌ها مغناطیسی هستند (بگیر).
3. ترکیب شیمیایی:
• فریتی: حاوی کروم بالا (معمولاً 10.5% تا 27%) و مقدار کمی نیکل یا بدون نیکل است. گریدهای معروف شامل 430 و 409 هستند.
• مارتنزیتی: حاوی کروم و مقدار کمی کربن است. گریدهای معروف شامل 410 و 420 هستند.
4. مقاومت به خوردگی:
• فریتی: مقاومت خوبی در برابر خوردگی دارند، اما کمتر از استیل‌های آستنیتی.
• مارتنزیتی: مقاومت متوسطی در برابر خوردگی دارند و بیشتر برای کاربردهایی که نیاز به سختی و مقاومت به سایش دارند، استفاده می‌شوند.
5. قابلیت جوشکاری و شکل‌دهی:
• فریتی: نسبت به آستنیتی‌ها قابلیت جوشکاری و شکل‌دهی کمتری دارند.
• مارتنزیتی: قابلیت جوشکاری کمتری دارند و بیشتر برای کاربردهای سختی بالا استفاده می‌شوند.
کاربردها
• استیل نگیر: استفاده در صنعت غذایی، پزشکی، تجهیزات آشپزخانه، قطعات صنعتی و معماری.
• استیل بگیر:
• فریتی: استفاده در خودروسازی، لوازم خانگی، و تجهیزات ساختاری.
• مارتنزیتی: استفاده در تیغه‌های برش، ابزارآلات، و قطعاتی که نیاز به مقاومت بالا در برابر سایش دارند.
بدون دیدگاه